-
1 luźny
прил.• вольный• вялый• дряблый• мягкий• неплотный• нестрогий• отвислый• просторный• свободный* * *luźn|y\luźnyi, \luźnyiejszy 1. свободный, просторный;\luźny płaszcz неприлегающее (свободное) пальто;
2. (nie tworzący całości) несвязанный, свободный; разрозненный;\luźnyа zabudowa свободная застройка; \luźnye kartki papieru разрозненные листы бумаги; \luźnyе epizody отдельные эпизоды;
● \luźny przedział свободное (незанятое) купе+1. przestronny
* * *luźni, luźniejszy1) свобо́дный, просто́рныйluźny płaszcz — неприлега́ющее (свобо́дное) пальто́
2) ( nie tworzący całości) несвя́занный, свобо́дный; разро́зненныйluźna zabudowa — свобо́дная застро́йка
luźne kartki papieru — разро́зненные листы́ бума́ги
luźne epizody — отде́льные эпизо́ды
•Syn:przestronny 1)
См. также в других словарях:
niekompletny — «nie tworzący całości, kompletu; niecałkowity, niepełny, niezupełny» Niekompletny rocznik pisma. Niekompletna edycja dzieł. Niekompletne umeblowanie. Niekompletny zbiór czegoś … Słownik języka polskiego
niejednolity — «nie tworzący jednolitej całości, składający się z różnych elementów; różnorodny» Niejednolity teren, grunt. Niejednolity styl … Słownik języka polskiego
luźny — luźnyniejszy 1. «nie przylegający; przestronny, nieobcisły, nieciasny» Luźny płaszcz. Luźne obuwie, spodnie. Za luźna kurtka. 2. «taki, którego poszczególne elementy nie są ściśle złączone; będący w pewnej odległości od jakiejś całości, nie… … Słownik języka polskiego
z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… … Słownik języka polskiego
samodzielny — samodzielnyni 1. «nie uzależniony od nikogo, dający sobie samemu radę, nie potrzebujący pomocy, nie podlegający czyjejś władzy; niezależny, niezawisły, niepodległy» Samodzielny człowiek, pracownik. Samodzielne życie. Samodzielne państwo. 2.… … Słownik języka polskiego
wiecha — ż III, CMs. wiesze; lm D. wiech 1. «wiązka, pęk czegoś, zwłaszcza słomy, gałęzi; wiecheć» Wiecha z trzciny, z ziół. Wiechy ze słomy. Wąsy jak wiechy. 2. «pęk zieleni lub wieniec zatykany na dachu budującego się domu na znak, że budowa jest na… … Słownik języka polskiego